Eigenlijk zou ik moeten studeren, flitst er duizend maal door mijn hoofd. Maar even pauze houden kan toch geen kwaad? Even een beker stracciatella-yoghurt leeglepelen en even een paar gemiste afleveringen van sex and the city kijken. Even surfen op het internet en zo is het even al weer snel drie uur.


Maar dan kom ik op de site van Michael Wolf. Hij is een fotograaf, voornamelijk van architectuur. Bij de fotoreeks "Tokyo subway dreams" stoppen mijn vingers met klikken en stoppen mijn hersenen met het beschuldigen van mezelf van het nietsdoen.


Veel over de foto's wil ik niet kwijt, ik werd er door geraakt. De triestheid, de anonimiteit, het stadsbeeld van nu in Tokyo. Hopelijk niet het stadsbeeld van Nederland in de toekomst.